• Overlijden melden - 088 335 35 35 (24 uur per dag) 
 

Verhalenbundel

Hoe je de draad van het leven weer oppakt, is voor iedereen anders. Download onze bundel met verhalen en lees hoe anderen de draad van het leven weer oppakken.

 

’Nadat mijn opa overleden was, leerde ik hem pas echt kennen.’

Slechts tien jaar heeft Chris uit Oisterwijk contact met zijn opa gehad, maar het waren bijzondere jaren. Opa ‘Toet’ overleed in 2015 op 78-jarige leeftijd. Daarna ontdekte Chris welke offers zijn opa had gebracht. ‘Na zijn overlijden kreeg ik nog meer respect voor hem.’

Trots op familienaam

Opa ‘Toet’ heette eigenlijk Bertus van den Langenberg. Met één ‘n’ meer dan zijn kleinzoon Chris van de Langenberg. ‘Waarschijnlijk is er bij de geboorteaangifte een foutje gemaakt’, vermoedt Chris. De jonge Oisterwijker (geboren in 1995) maakt het niet zoveel uit, trots is hij toch wel op zijn familienaam. En op zijn opa, die hij in zijn kindertijd door familieomstandigheden slechts zelden zag. Pas toen Chris een jaar of tien was, werd het contact tussen hem en zijn opa en oma Toet intenser. De bijnaam stamt uit oma’s jeugd.
Online wensenboek

Ken je ons online wensenboekje al? Je kunt eenvoudig aangeven hoe jouw afscheid eruit moet komen te zien. Je nabestaanden zien dan in een oogopslag welke zaken er moeten worden geregeld.

Versleten kaarten

Bertus was tot zijn 53e vrachtwagenchauffeur. Na een hartaanval stopte hij met dat werk en ging hij fietsen repareren. Chris en zijn opa bouwden na 2005 een nauw contact op. Elke week kwam Chris langs om zijn opa te helpen. ‘Zijn vogels, de honden en aan fietsen sleutelen waren zijn grote hobby’, vertelt Chris. ‘Ik hielp hem ook met de verkoop van fietsen op internet en het instellen van navigatieapparatuur. Hij was erg handig, maar daar had hij totaal geen verstand van.’ Opa en kleinzoon gingen er ook regelmatig met de fiets en de hond op uit in de Oisterwijkse bossen. Thuis in huize Van den Langenberg kwamen regelmatig de speelkaarten op tafel. ‘Opa en oma hielden zoveel van kaarten dat ze binnen de kortste keren versleten waren. Als kind deed ik ook mee, maar kon de kaarten nooit goed in mijn handen houden. Opa bedacht daar iets op en maakte een speciaal plankje voor me waar ik de kaarten in kon zetten.’

Belofte op sterfbed

Oma Toet was ziek en aan het dementeren, terwijl opa Toet eigenlijk nooit iets had. Toch kreeg Bertus begin 2015 last van zijn buik. Het bleek een infectie te zijn die op zijn longen is geslagen en uiteindelijk zijn hart deed begeven. Anderhalve week later was hij dood. In de bloemstukken waren een fietsstuur en een fietswiel verwerkt en Chris hield een toespraak waarin hij zijn bijzondere opa op beeldende wijze beschreef. Maar veel tijd om te rouwen is er niet. Oma heeft namelijk veel zorg nodig en Chris neemt die verantwoordelijkheid – samen met andere familieleden - op zich. ‘Dat heb ik opa op zijn sterfbed beloofd’. Elke dag is Chris bij zijn oma: ‘Toen ontdekte ik hoe zwaar het is om altijd voor iemand met dementie te zorgen. Ik realiseerde me dat opa heel veel voor oma deed en ook veel moest opofferen om dat te kunnen doen. Ik leerde hem toen pas echt goed kennen en mijn respect voor hem werd daardoor nog groter’.

Chris in de bossen van Oisterwijk waar zijn opa werd uitgestrooid

Besef

Een half jaar later overlijdt oma. Chris: ‘Toen kwam het besef echt goed dat opa er ook niet meer was. Daar heb ik het wel een tijd lang moeilijk mee gehad. We zijn zo druk geweest met oma dat opa een beetje naar de achtergrond was verschoven. Ik had hem graag nog een paar mooie jaren zonder zorgen gegund, hij heeft zoveel opgeofferd. Jammer ook dat hij niet kan zien hoe ik nu leef. Maar ik heb me erbij neergelegd. Het is goed zo.’
 Ik had hem nog zo graag een paar mooie jaren gegund. 

Gekke humor

Chris heeft mooie herinneringen aan zijn opa. ‘Het was een man met zijn eigen, gekke humor. Hij had altijd typische uitdrukkingen. Ik dacht dat hij die zelf verzonnen had, maar ik heb het wel eens uitgezocht op Google en ze bleken nog te bestaan ook, het waren zinsneden uit oude kinderliedjes. Hij belde me regelmatig met allerlei vreemde vragen. Zo vroeg hij mij ooit of ik zijn as al fietsend wilde uitstrooien. Want dan zou hij overal zijn. Ik dacht dat hij een grapje maakte, maar hij was serieus, bleek later.’

Eigenzinnig

Opa Bertus was een eigenzinnige man. ‘Naast zijn aparte vorm van humor kon hij heel hard en bot zijn. Opa zei altijd wat hij dacht en deed waar hij zin in had. Trok zich niks van anderen aan’, vertelt de kleinzoon. Hoewel Chris het niet altijd met zijn opa eens was, herkent hij zich wel in een andere karaktereigenschap: ‘Opa kon dan wel eens kort door de bocht zijn, hij was ook een man die altijd zijn woord hield. Die eigenschap herken ik in mezelf terug. Ik ben ook iemand van een man een man, een woord een woord. Daarom heb ik voor oma gezorgd en voor opa’s hond. Dat had ik opa beloofd’.

De petten van opa

Chris heeft een paar petten van zijn opa, net als een hondenfluitje en het pakje kaarten waar ze altijd mee speelden. Chris draagt de petten niet: ‘Maar als ik ooit in een groter huis kom te wonen, dan krijgen ze een mooi plekje’. Samen met zijn vader heeft Chris een tatoeage laten zetten. ‘Van een vogeltje, net zo een als op de rouwkaart van opa. Daar ben ik trots op’, vertelt Chris. ‘Maar opa had helemaal niks met tatoeages. Hij zou me uitlachen als hij het wist’.

 De ring met opa’s vingerafdruk draag ik op moeilijke momenten. 
Tastbare herinnering

Herinneringen aan een overleden dierbare(n) draag je altijd met je mee. Maar misschien vind je het fijn om ook een tastbare herinnering te hebben? Dat kan in de vorm van een tatoeage, maar ook een herinneringssieraad of urn behoren tot de opties. Kijk in onze webshop voor de mogelijkheden.

Persoonlijke herinnering

Naast een tatoeage wilde Chris ook nog iets persoonlijks ter herinnering aan zijn opa. Het werd een ring met een fragment van een vingerafdruk van zijn opa. Een bijzondere ring: ‘Ik koester deze ring omdat er drie familieleden in samenkomen. Ik heb een ring die ik ooit van mijn oma heb gekregen en de trouwring van mijn vader laten omsmelten tot een nieuwe ring en daar de vingerafdruk van opa in laten graveren. Ik vind het een fijn idee dat de ring bij me is. Het is een symbool voor mijn opa, mijn familie. Hij gaat mee op vakantie maar ik draag hem ook op moeilijke momenten’. Een urn met as is er niet. ‘Nee, opa wilde beslist helemaal uitgestrooid worden, en dat hebben we ook gedaan. Met de hele familie op de fiets en mijn oma in de auto erachteraan, in de bossen van Oisterwijk. Heel apart, maar het paste perfect bij mijn opa’.

Inspiratie om door te gaan na verlies

Hoe je de draad van het leven weer oppakt, is voor iedereen anders. De één vindt troost in een mooi gedenkteken en praat daarover. De ander houdt herinneringen in stilte levend met een bijzonder erfstuk. Mensen herinneren en rouwen anders, op hun eigen manier. Download onze bundel met verhalen en lees hoe anderen de draad van het leven weer oppakken.