Verhalenbundel
Hoe je de draad van het leven weer oppakt, is voor iedereen anders. Download onze bundel met verhalen en lees hoe anderen de draad van het leven weer oppakken.
'De zoon van Han overleed op jonge leeftijd: ‘Dat ik dingen weer wél kan, overvalt me soms.’
David, de zoon van Han van Wel, overleed op 23-jarige leven aan hartfalen, een complicatie van zijn diabetes. Han startte een blog waar hij in een jaar tijd 38 openhartige verhalen schreef over alles wat hij voelde. Het blog komt op 4 november 2017 uit in boekvorm. ‘Ik doe er alles aan om voor David een spreekwoordelijk standbeeld op te richten.’
‘Om halftwaalf ’s avonds stonden er twee agenten voor de deur. Ik wist onmiddellijk dat het mis was en dat het maar om één iemand kon gaan, want mijn toenmalige vrouw Danielle en onze zoon Daniel lagen boven te slapen. Toen de agenten me vertelden dat mijn zoon die ochtend was overleden, voelde ik: dit verdriet is niet te overtreffen. Het besef dat ik van de dag genoten had terwijl mijn kind er al niet meer was, was ondraaglijk.’
Online wensenboek
Ken je ons online wensenboekje al? Je kunt eenvoudig aangeven hoe jouw afscheid eruit moet komen te zien. Je nabestaanden zien dan in een oogopslag welke zaken er moeten worden geregeld.Samen naar La Drôme
‘Davids puberteit was heftig. We hadden regelmatig woorden over zijn nonchalante gedrag en zagen hem soms weinig. Sinds hij studeerde, was hij rustiger en kwam hij in de weekenden vaak langs. Dan hockeyde hij met zijn broertje en aten we samen. De laatste zomer voor zijn dood zijn we nog samen naar Frankrijk geweest, naar Dieulefit in de Drôme. Dat was zo’n fantastische reis. David organiseerde daar voetbalwedstrijdjes op de camping en iedereen liep met ‘m weg. Het was alsof de puzzelstukjes op hun plek vielen.’
Het laatste samenzijn van Han en David bij de Postcodeloterij Miljoenenjacht.
Gapend gat
‘Na Davids dood zei een verpleegkundige tegen me: “Het is vanaf nu voor altijd schaatsen op een heel dun laagje ijs, en je weet nooit waardoor je er doorheen zakt.” Het heeft lang geduurd voordat ik überhaupt over z’n dood wilde nadenken, want ik was vooral boos. Boos dat ik mijn zoon niet verder zou zien opgroeien, dat we zijn volwassenwording nooit zouden meemaken. Er is opeens een gapend gat dat ‘toekomst’ heet, dat je nooit meer met je kind kunt invullen.’
Gouden randje
‘Ik voelde de behoefte om mijn verhaal te delen. De ‘ontmoetingen’ met onbekenden die naar aanleiding van een blog met me in gesprek gingen, koesterde ik. Ze hebben het rouwen op een bepaalde manier dragelijk gemaakt, een gouden randje gegeven. Toch merkte ik na een jaar dat de rouw niet minder werd. Misschien ben ik wel pas gaan rouwen na dat eerste jaar, na het schrijven van de blogs.’
Davids plek
‘Als David uit Amsterdam naar ons toekwam, pakte hij vaak de bus omdat Huizen geen treinstation heeft. Het was de enige rode bus die in het dorp rondreed. Hij zat meestal achterin met een petje op: een typische verschijning. In het begin meed ik de route, ik liep bewust om. Ik durfde niet naar de bus te kijken omdat er altijd wel íemand met een petje in zat. Tot ik op een dag in Amsterdam moest zijn voor werk. Zonder erover na te denken, stapte ik in de rode bus, maar toen ik eenmaal zat, dacht ik: ‘Wat doe ik nou? Misschien zit ik wel op een plek waar David ooit heeft gezeten.’ Het was een emotioneel moment, maar ik besefte me ook: ik kan dit blijkbaar weer aan. Het is gek: dat ik dingen weer wél kan, overvalt me soms net zoals verdriet me kan overvallen.’
‘Voor mij draait het nu allemaal om het vormgeven van het verlies. In boekvorm, maar hopelijk binnenkort ook met een theaterstuk. Eigenlijk ben ik stiekem de hele tijd bezig een monument voor David op te richten.’
Download de verhalenbundel
Hoe je de draad van het leven weer oppakt, is voor iedereen anders. De één vindt troost in een mooi gedenkteken en praat daarover. De ander houdt herinneringen in stilte levend met een bijzonder erfstuk. Mensen herinneren en rouwen anders, op hun eigen manier. Download onze bundel met verhalen en lees hoe anderen de draad van het leven weer oppakken.
‘David vertrekt’
‘Er zijn veel ouders met gestorven kinderen. Sommigen van hen lazen de blogs, velen van hen schreven me dat ze het verdriet en het proces zo treffend verwoord vonden. Ik hoop dat het boek voor zulke mensen zijn waarde heeft. En voor alle anderen die het hopelijk nooit meemaken, omdat ze dan bij benadering kunnen snappen hoe het is.’
Het boek getiteld ‘David vertrekt’ is diverse plekken te koop.