Erfstukken

Erfstukken zijn cadeautjes, kleine geheugensteuntjes die je laten weten wie je bent en waar je vandaan komt. In onze verhalenbundel lees je hoe anderen herinneringen aan een dierbare levend houden.

 

De camee van Johanna

Oma Johanna heeft altijd dichtbij haar dochter en kleindochter gewoond, samen op één erf. Marjolein is vernoemd naar haar oma en ging vroeger graag logeren. Om vervolgens urenlang en heel voorzichtig met oma’s sieraden te spelen. Johanna laat daarom met liefde haar geliefde camee na aan haar kleindochter.

Levensles doorgeven

Wat dat precies is? Het zit hier vanbinnen. Het is niet te uiten. Ze is de dochter van mijn dochter, dat maakt het ook bijzonder. Maar voortrekken doe ik niet, anders krijg je maar scheve gezichten. Ik ben zo iemand die de boel wil sussen, geen ruzie alsjeblieft! Als ik een levensles zou willen doorgeven aan Marjolein zou ik zeggen: blijf altijd eerlijk, zeg wat je op je hart hebt. Dat had ik ook vaker moeten doen in plaats van altijd maar dat sussen. 

Cadeau voor vijftigste verjaardag

De camee die ik aan Marjolein heb gegeven was het cadeau van mijn man toen ik vijftig werd. Hij gaf me altijd zulke mooie cadeaus. Was-ie dol op. Dan zei hij: ‘Hier, voor je leven.’ Elke gelegenheid werd gevierd, dan kon hij weer wat moois voor me kopen. 

Drie Jo’s op één erf

Marjolein is naar mij vernoemd. Marjólein, snap je? Mijn dochter had voor haar geboorte de hond ook al naar mij vernoemd, die heette Jopie. Dus toen Marjolein was geboren, gingen er drie Jo’s uit wandelen; ik met mijn kleindochter in de kinderwagen en Jopie ernaast. Hij keek altijd over de rand om te zien of ze er nog in lag. Mijn dochter en haar gezin en ik hebben altijd op één erf gewoond. Marjolein hoefde maar een paar deuren door om bij me te komen ‘logeren’. ‘Niet met oma’s sieraden spelen’, zei haar moeder dan. Maar van mij mocht het wel.

Schrijf een codicil

Dat ene mooie servies van oma, het horloge dat je aan je zoon wil geven of een bijzonder ring die van moeder op dochter doorgegeven wordt. Spullen met een herinnering hoef je niet per se in een testament te vermelden, dit kan ook met een codicil: een handgeschreven document dat je zelf bewaart.

Leuker om te geven bij leven

Ik zie het nog voor me: ze was vier jaar en keek haar ogen uit. Een kleine ekster was het. Ze legde alles heel precies naast elkaar. Ik keek om het hoekje van de deur en zag dat ze er zuinig op was. Zo zuinig was ze met alles, ook met haar blokken, die moesten ook allemaal netjes op een rijtje. De camee vond ze het mooist. En toen kwam haar achttiende verjaardag eraan en had ik al maanden van tevoren verzonnen: ik geef haar die camee. Het is toch veel leuker om bij leven iets te schenken en niet te wachten tot ze het erft? Ik zat te springen om het sieraad te geven en eindelijk was het zover. We hebben samen zitten huilen. Ik kan er nu nog van volschieten. Ik zou het eigenlijk elke dag opnieuw aan haar willen geven. Zo gek ben ik op haar.’

Herinneringen doorgeven

Mooie herinneringen geven je de kracht om door te gaan. Met een erfstuk houd je de herinnering levend. Ze dienen als kleine geheugensteuntjes die je laten weten wie je bent en waar je vandaan komt. In onze bundel lees je verhalen over doorgaan na verlies en hoe anderen herinneringen doorgeven.