Erfstukken
Erfstukken zijn cadeautjes, kleine geheugensteuntjes die je laten weten wie je bent en waar je vandaan komt. In onze verhalenbundel lees je hoe anderen herinneringen aan een dierbare levend houden.
De autospeldjes van opa
In de familie van Amersfoort wordt de naam Koen van zoon op zoon doorgegeven. Dat is niet het enige wat in de familie wordt doorgegeven. Ook de autospeldjes gaan al bijna een eeuw van Koen op Koen.
Koen van Amersfoort (73): ‘Mijn opa was de eerste Koen van Amersfoort. Hij, mijn vader, ik, mijn zoon én mijn kleinzoon heten allemaal Koen. Mijn opa was ook de eerste die begon met het verzamelen van autospeldjes. Het zijn er zeker driehonderd, ze zijn vastgeprikt in het fluweel aan de binnen- kant van een oude doos.’
Fietsenmaker en opperpompmeester
‘Mijn opa was fietsenmaker in Laren, hij begon zijn zaak in 1912. De allereerste auto’s hadden nog weleens een lekke band, en ja, waar ging je dan naartoe? Naar de fietsenmaker! Er kwam een benzinepomp, het bedrijf werd uitgebreid met taxi’s, ze deden aan ziekenvervoer, en de enige brandweerwagen van het dorp stond er geparkeerd. Tot er een echte brandweerkazerne kwam, was opa opperpompmeester en bestuurder van de wagen.’
Autospeldjes
‘Inmiddels was de zaak een garage geworden. Van de auto-importeurs kreeg mijn opa autospeldjes die hij begon te verzamelen. Mijn vader kwam in de zaak te werken en daarna ik ook, en wij deden mee met die speldjes. Ik ging elk jaar naar de AutoRAI met de verzameling op zak om bij de grote en beroemde merken speldjes los te krijgen. De mooiste is die van Spijker, uit het begin van de vorige eeuw, dat is je reinste Nederlandse autogeschiedenis. Iemand heeft me er ooit 1.500 gulden voor geboden. Het zeldzame rode Rolls-Royce-speldje mag er ook wezen. Bugatti, Oakland, Gogomobil en die van de Nederlandsche Bond van Particuliere Chauffeurs, ze zijn eigenlijk allemaal even mooi. En niet van dat blikken spul hè, maar email cloisonné, dat is een vorm van emailleren waarbij geplet draad in motieven op metaal wordt bevestigd.’
Schrijf een codicil
Dat ene mooie servies van oma, het horloge dat je aan je zoon wil geven of een bijzonder ring die van moeder op dochter doorgegeven wordt. Spullen met een herinnering hoef je niet per se in een testament te vermelden, dit kan ook met een codicil: een handgeschreven document dat je zelf bewaart.
Bijzondere verzameling
‘Opa stierf in 1974, mijn vader in 1992. We hebben nog met z’n drieën in de garage gewerkt. Daar heb ik heel mooie herinneringen aan. In 2005 heb ik de zaak verkocht. Mijn zoon is grafisch vormgever, maar hij heeft wel de liefde voor auto’s van me geërfd. De speldjes zijn nu van mij, en ze gaan vanzelfsprekend naar hem toe. Hij zal ze op zijn beurt doorgeven aan zijn zoon Koen. Wanneer ik ze aan mijn Koen geef weet ik nog niet, het is gewoon een stilzwijgende afspraak. Op een dag zal ik tegen die doos aan lopen en denken: nou moesten ze maar eens weg. Het is zo langzamerhand natuurlijk wel een bijzondere verzameling. Op de Retro Mobile in Parijs, dat is de mooiste klassieke-autobeurs van de wereld, zou ik er waarschijnlijk een klein fortuin voor krijgen. Maar dat doe ik natuurlijk niet. De speldjes zijn voor Koen en voor alle Koenen die nog gaan komen.’
Herinneringen doorgeven
Mooie herinneringen geven je de kracht om door te gaan. Met een erfstuk houd je de herinnering levend. Ze dienen als kleine geheugensteuntjes die je laten weten wie je bent en waar je vandaan komt. In onze bundel lees je verhalen over doorgaan na verlies en hoe anderen herinneringen doorgeven.