Het regelen van een Surinaamse uitvaart
De rituele wassing en de dodenwake zijn rituelen die bij een Surinaams afscheid horen.
Als het gaat om rouwrituelen en tradities, bestaat er niet zoiets als ‘de’ Surinaamse uitvaart. Hindoestanen, Hindoestaanse moslims, Creolen, Stadscreolen, Indianen, Javanen en Chinezen kunnen allemaal Surinamer zijn. Iedere groep heeft hierbij eigen gebruiken en tradities bij een overlijden. Eén ding hebben ze gemeen: het is altijd een familiegelegenheid. En allemaal kennen ze hun eigen tradities die helpen bij het herinneren en het oppakken van de draad van het leven.
Wij helpen je graag
Wij kennen de gebruiken en tradities van de verschillende groepen en hebben ervaring met het organiseren van een passende Surinaamse uitvaart. Samen met de nabestaanden bespreken we de wensen. We zetten hier de belangrijkste Creoolse en Javaans-Surinaamse rituelen en de veel gestelde vragen voor je op een rij. Via deze twee pagina’s lees je meer over de tradities van Chinese en Hindoestaanse Surinamers.Chat met onze medewerkers
Welke rituelen zijn belangrijk tijdens een Creoolse en Javaans-Surinaamse uitvaart?
De rituele wassing, de dodenwake en de begrafenis zijn de onderdelen die bij iedere Surinaamse groep terugkomen. De dodenwake begint bij een Creools en Javaans-Surinaams afscheid om acht uur ’s avonds en kan de hele nacht duren. Met een hapje en een drankje wordt er gebeden, gezongen, gepraat en halen nabestaanden herinneringen op.
Een Creools afscheid
Een Creools afscheid vindt meestal plaats binnen de Christelijke traditie met Afrikaanse invloeden. Het leven wordt gevierd door te zingen en dansen.
Rituele wassing
De leden van de wasvereniging zorgen ervoor dat de overledene gewassen en verzorgd wordt, zodat de herinnering aan diegene zo mooi mogelijk is. Dit duurt zo’n drie uur en gebeurt met kruiden en alcohol om het lichaam te behouden. Er wordt tijdens die uren ook gebeden en gezongen. De familie neemt kleding mee en maakt daarvan een dikke laag die op de bodem van de kist wordt gelegd. Tijdens de wassing is de familie in het uitvaartcentrum.
Herinneringen ophalen
Als de overledene mooi is gemaakt, brengt de wasvereniging hem of haar eventueel samen met de familie naar de aula. Er wordt gezongen en soms gedanst terwijl dat gebeurt. De dominee gaat voor in gebed en de nabestaanden kunnen herinneringen ophalen. Aan het einde van het afscheid loopt iedereen langs de kist. Dit is vaak het meest emotionele moment van de dienst.
Een bazuinorkest bij het graf
Over het algemeen worden mensen met een Creoolse achtergrond begraven. De familie regelt de dragers via een draagvereniging, maar DELA kan ook helpen bij het regelen van dragers. Samen met een bazuinorkest begeleiden de dragers de overledene naar het graf. Ze dansen terwijl ze de kist naar de begraafplaats dragen. De dragers dansen eerst naast de kist en daarna op het graf. Dat doen ze om geesten te misleiden, zodat ze niet mee het graf in gaan. Daarna begeleiden ze de nabestaanden van de begraafplaats af met opgewekte muziek.
Een Javaans-Surinaams afscheid
De Javaans-Surinaamse gemeenschap is voor het grootste gedeelte moslim en een kleine groep is Christelijk.
Rituele wassing
Een wasgroep verzorgt de rituele wassing. Deze groep wordt meestal aangedragen via de eigen vereniging of de moskee. Mannen wassen de mannen en de vrouwen wassen de vrouwen en kinderen tot 8 jaar. De familie is meestal aanwezig, waarbij ze het lichaam overgieten met zeven bloemessences en bloemblaadjes. De voorganger, de kaum, spreekt rituele teksten uit om de komst van de ziel aan te kondigen aan de geesteswereld. Uiteindelijk wikkelen ze het lichaam in witte doeken.
Rijstkorrels en muntjes voor de ziel
Voordat de overledene naar de begraafplaats wordt gebracht, strooien naasten gele rijstkorrels en muntjes voor de kist op straat. De rijst voedt de ziel en wijst de weg. De muntjes stemmen de geesten gunstig en zorgen ervoor dat zij de overledene onderweg beschermen. Onderweg naar de begrafenis zingen de aanwezigen terwijl ze de kist volgen.
Op deze pagina:
Na het afscheid
Op de achtste dag na de begrafenis komen naasten in een privé-setting samen om het afscheid te herdenken. Zes weken later is er weer een samenkomst. Beide herinneringsbijeenkomsten lijken op de wake. Er wordt veel gepraat en mensen halen samen herinneringen op terwijl ze eten en drinken.