• Overlijden melden - 088 335 35 35 (24 uur per dag) 

Toon Hermans

Githa Hermans had een hele sterke band met haar opa. Vanaf kleins af aan woonde ze met haar ouders en zusje in Bosch en Duin, in het huis van Nederlands grootste komiek ooit: Toon Hermans.

Chat met onze medewerkers

'Ook aan de salontafel een grappenmaker'

Hoewel Githa zich haar opa vooral herinnert als zorgzame en lieve opa, die op het podium anders was dan thuis, is de term ‘komisch’ zeker op hem van toepassing: ‘Hij had een hometrainer waar hij elke dag op fietste. Die stond in de kamer en als hij er een half uurtje op had gefietst, keerde hij hem om en zei: “zo, nu fiets ik weer naar huis”. Dat was altijd heel erg grappig.’

Opa Toon
Het is niet dat Githa Hermans een ongebruike­lijke opvoeding heeft gehad in Bosch en Duin, maar bijzonder was het wel. Bij ‘opa Toon’ kwa­men met enige regelmaat bekendheden over de vloer. Zo zag Githa onder anderen Paul de Leeuw en Youp van ’t Hek die bij haar opa op bezoek kwamen. ‘Ik heb geloof ik Tony Bennett ook wel eens gezien’, lacht ze. Githa had een sterke band met haar grootvader. ‘Omdat ik bij hem in huis woonde, zag ik hem vaker dan mijn andere opa en zag ik hem ook vaker dan andere kinderen hun opa zien. Die gaan bij hun opa op bezoek, maar ik woonde bij hem in huis.’ In de verte kijkend, in haar geheugen gravend, ziet de achttienjarige kleindochter haar opa weer voor zich. ‘Het was een heel bijzondere man’, vertelt Githa met een lichte twinkeling in haar ogen, ‘dat vond ik vroeger al. In het boekje ‘Een boom opzetten’ staat een portret van mij dat hij heeft getekend met daaron­der: “toen ik van het kind ‘n schetsje maakte…”. Op de andere pagina staat een tekening die ik van opa maakte en daar staat onder “…maakte het kind ook ‘n schetsje van mij.”’  Als kind heeft Githa nooit echt beseft dat ze een beroemde opa had. Nu, ruim zeven jaar na zijn overlijden, is dat anders. ‘Ik wist ook als klein kind wel dat hij bekend was, dat had mijn vader me wel verteld, maar ik realiseerde het me niet echt. Na zijn dood wilde ik aanvankelijk niet naar zijn werk kijken. Ik had het er moeilijk mee. Eigenlijk ben ik pas de afgelopen jaren naar de komiek Toon Hermans gaan kijken.’  

Creatieve familie  
Het is voor Githa ook nauwelijks mogelijk om níet geconfronteerd te worden met het werk van haar opa, want ondanks het feit dat hij al ruim zeven jaar geleden is overleden, staat Toon nog volop in de belangstelling. Zo kwam in 2005 zijn gehele oeuvre uit op DVD en was er in 2004 een veiling van Hermans’ schilderijen. En vorig jaar was de muzikale theatershow ‘Liedjes van Toon’ een groot succes. Githa is trots en heeft veel res­pect voor de productiviteit van haar opa. ‘Hij zat dag en nacht te werken. Het is echt ongeloof­lijk hoeveel hij heeft gedaan. Een normaal mens zou daar vijf levens voor nodig hebben.’  Zijn creativiteit is overigens niet met hem heengegaan. Ook kleindochter Githa bruist van de creativiteit: ze aangenomen voor de studie Fine Arts, aan de Hoge­school voor de Kunsten te Utrecht. ‘In zekere zin heb ik die creativi­teit wel van m’n opa geërfd denk ik. Veel van mijn familieleden doen iets in de creatieve sector en ik wil dat ook graag. Ik zie mezelf niet achter een bureau zitten.’ Nu ze zich wat meer bezighoudt met de kunst (niet alleen schilderen en tekenen, maar ook acteren) ziet ze ook de kwaliteit van haar opa’s werk, die naast komiek, liedjesschrij­ver en dichter ook schilder was. Een veelzijdig, creatief mens, wiens werk door velen werd gewaardeerd. ‘Mijn zusje en ik mochten mee naar het Wereldkerstcircus in Carré. Op het laatst werd opa naar de piste geroepen en daar kreeg hij een staande ovatie van minstens vijf minuten. Iedereen stond op en begon te klappen. Dat was heel erg mooi om te zien. Het was de laatste keer dat hij in Carré is geweest.’  Hoezeer Toon Hermans als kunstenaar ook wordt gewaardeerd, in Githa’s woonplaats Wadenoijen (bij Tiel) zijn de reacties buitenge­woon nuchter. ‘Bijna iedereen die ik goed ken, weet dat mijn opa Toon Hermans was, maar daar wordt ik niet anders door behandeld. Er zijn ook mensen, vooral jongeren, die nog nooit van hem hebben gehoord. Ik loop niet met zijn bekendheid te koop, maar dat som­migen hem niet kennen vind ik toch eigenlijk wel heel raar.’  

Gewoon een lieve opa  
Toon Hermans overleed op 22 april 2000. Githa was toen 12 jaar, maar herinnert zich de dag nog goed. ‘De media wisten pas van zijn overlijden op de och­tend van de begrafenis. Tijdens de plechtigheid was er veel pers aanwezig, sommige fotografen waren zelfs in bomen geklommen. Ik vond dat verschrikkelijk. Ik vind dat een begrafenis iets van de familie zelf is, dan moet je met rust gelaten worden.’ De media richten de focus vooral op de beroemdheid van Toon Hermans. Er waren wel overeenkomsten tussen de man op het podium en de man aan de salontafel, maar kleindochter Githa wil hem juist herin­neren als lieve en zorgzame opa. ‘Hij maakte altijd veel grapjes, maar hij kon toch ook heel rustig zijn. Hij was niet zoals hij op het podium was. Dat had misschien ook wel met zijn leeftijd te maken, hoewel hij tot aan zijn dood gewerkt heeft. Het was gewoon een hele lieve opa. Hij was echt gek op ons.’  

 Hij had een hometrainer waar hij elke dag op fietste. Die stond in de kamer en als hij er een half uurtje op had gefietst, keerde hij hem om en zei: “zo, nu fiets ik weer naar huis".