'Een lotusbloem als tattoo op mijn enkel ter herinnering aan mijn moeder.'

Mariko: ‘Mijn moeder is in juli 2008 overleden na een kort ziekbed van 3 maanden. Ze had al 7 jaar MS en was redelijk stabiel, tot in april 2008 de vage klachten begonnen. Deze klachten werden vrij snel gelinkt aan het feit dat ze MS had, maar ze werd in korte tijd steeds zieker.

Na een opname in het ziekenhuis en vele onderzoeken later bleek dat mijn moeder een hersentumor had. Ze was zo zwak en vermagerd dat een operatie te veel risico met zich mee bracht. Na een paar weken ontdekten de artsen nog een tumor. Dit keer bij haar longen, op het vlies dicht bij haar hart. Toen beseften we pas dat we haar echt kwijt zouden raken. Mijn moeder heeft toen nog een aantal weken thuis gelegen, waar ze uiteindelijk rustig is ingeslapen.

Ik heb deze periode als heel heftig ervaren, het was naar om te zien dat mijn moeder zo snel ziek werd. Dat gaf me een onzeker en machteloos gevoel. Doordat het zo snel ging deed ik alles op de automatische piloot, een soort overlevingsdrang. De echte klap kwam dan ook pas later.

Lotusbloem

Ik wilde al heel lang een tatoeage, al vanaf dat ik 15 was. Maar mijn ouders zeiden altijd ‘doe dat maar als je uit huis bent’. Tot deze ingrijpende gebeurtenis zich voordeed. Ik wist eigenlijk al vrij snel dat ik mijn moeder voor eeuwig op mijn lichaam wilde dragen in de vorm van een tattoo. Ik heb ook een assieraad en haar vingerafdruk aan een ketting, maar deze doe ik niet altijd om. Ik ben bang om deze dierbare sieraden te verliezen, ze zijn niet vervangbaar dus ik ben daar erg voorzichtig mee. Met deze tatoeage heb ik mama toch altijd bij me.

Toen ik de tattooshop bezocht, voelde ik me meteen op mijn gemak. Het werd me wel aangeraden om eerst een week met een ‘neptattoo’ rond te lopen zodat ik aan het idee kon wennen. Ik heb daarna geen moment getwijfeld en in november 2008 was de tattoo-afspraak een feit.

Symbool voor eeuwigheid

Ik heb gekozen voor een lotusbloem op mijn enkel in de kleuren van de orchidee die naast de urn bij mijn vader thuis staat. De lotusbloem staat symbool voor het doormaken van een moeilijke periode en emotionele groei. Ik voel nu ook dat ik sterker in het leven sta door wat ik heb meegemaakt. Het liefst zou ik het natuurlijk willen terugdraaien maar het heeft mij nu wel gevormd tot wie ik nu ben. Daarnaast staat de lotus ook voor eeuwigheid in het leven. Ook al is mama niet meer in het hier en nu, ik heb toch het gevoel dat ze nog steeds bij ons is.

Herinneringen met een lach

Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik aan mama denk. Ik denk dan aan de leuke momenten die we samen hebben beleefd. Samen op de vrijdagavond op de bank kijkend naar “Hoe gastvrij is Spanje” met Eddy Zoey tot aan de dansjes die mama deed op de muziek die ik luisterde. Of dat we samen haar koffer inpakten als ze met papa op vakantie ging. Natuurlijk zat die altijd propvol en dan moest ik op de koffer gaan zitten terwijl zij de rits probeerde dicht te maken. Maar ook mijn eerste ritje met mama toen ik net mijn rijbewijs had. Ik weet nog precies hoe ze met een bezorgde blik vroeg of ik wel de snelweg op moest gaan. Vaak zijn het juist die kleine momenten die zo speciaal zijn. Allemaal herinneringen waar ik met een lach aan terug denk. Ik heb altijd ontzettend veel plezier gehad met mama maar na haar overlijden overheersten de negatieve gedachten en rotmomenten. Juist door deze levendige, kleurrijke bloem kwamen gelukkig ook weer de mooie herinneringen naar boven.

Samen een tattoo

Het leuke is dat zowel mijn vader - die echt anti tattoos was - en mijn zus nu ook een tattoo hebben laten zetten ter nagedachtenis aan mijn moeder. Mijn vader heeft ervoor gekozen om mijn moeders naam in haar eigen handschrift te laten tatoeëren, en mijn zus heeft een vlinder op haar onderarm. We hebben nu allemaal het gevoel dat ze altijd bij ons is, een erg fijn idee. Het verbindt ons nog meer. Als ik moeilijke momenten heb, of juist speciale waarbij ik het mis dat mijn moeder er niet meer bij kan zijn, dan kijk ik even naar de tattoo en dan weet ik dat het goed zit.’