‘Je voelt heel diep waarom je de Roparun loopt’

‘In 2005 liep ik voor het eerst mee. Ik heb ’m daarna nog een keer gelopen met mijn loopclub en een keertje (zelf) als basecamper. Deze keer ga ik voor het eerst met collega’s van DELA. Het is voor het goede doel én het is een sportieve uitdaging. Je gaat een weekend met elkaar weg en deelt een intensieve ervaring. Het mooie is dat iedereen weet wat-ie moet doen. En er staat altijd een natuurlijke leider op die alles in goede banen leidt. Want in het begin is het allemaal leuk maar met name in de eerste nacht begin je de vermoeidheid te voelen. Op die moeilijke momenten moet je er voor elkaar zijn. Als een collega naast je loopt die instort, of als iemand er mentaal even doorheen zit bijvoorbeeld, dan vangt het team je op.’  

Een klein steentje bijdragen 

‘Voor mijzelf voelt het minder persoonlijk om alleen geld over te maken aan een goed doel. Ik wil onderdeel zijn van de hele organisatie. Samen met een paar honderd teams ben je in staat om met elkaar een hoop geld op te halen en landelijke bekendheid te geven aan de bestrijding en onderzoek naar kanker. Dat geeft me het gevoel dat ik écht een verschil maak en zo een heel klein steentje bijdraag aan moeite doen voor elkaar.’  

Feest & bezinning 

‘Omdat ik al een paar keer heb meegedaan, weet ik dat bezinning en feestelijke momenten elkaar afwisselen. Sommige dorpen en steden nemen vaak de moeite om de route te versieren. In Zutphen bijvoorbeeld zetten bewoners overal kaarsjes neer. Op sommige plekken is het net alsof de Tour de France voorbijkomt. Mensen lopen uit en overal hangen vlaggetjes. Daar staan momenten van bezinning tegenover. Vroeger had je in Rotterdam-Zuid de Daniel den Hoedkliniek van het Erasmus MC, waar kankerpatiënten werden behandeld. Als we daar langskwamen, wandelden we een stukje uit respect. Dat vond ik altijd erg indrukwekkend. Daarna ruik je de finish en dan krijg je vleugels. Het wordt steeds drukker langs de kant en de mensen juichen je toe. Omdat we dit jaar in Nederland blijven, verwacht ik dat we meer steun krijgen in de dorpen. Bovendien voelt het goed om door DELA-collega's bij het hoofdkantoor in Eindhoven te worden aangemoedigd. Het is heel mooi om mee te maken.’

Een band die niet snel slijt

‘Het is niet alleen de herinnering aan de run maar ook de relatie die je opbouwt met de mensen met wie je hebt gelopen, die de Roparun bijzonder maakt. Het is inmiddels al vier jaar geleden dat ik dit met mijn loopgroep van toen heb gedaan, maar de sfeer en het gevoel van saamhorigheid blijft hangen. Het is een soort verbintenis die we met ons mee blijven dragen. Dat is meer dan een weekendje weg met elkaar. Je hebt samen iets ondernomen en meegemaakt. Dat schept een band die niet snel slijt.’