Wat Wubbo Ockels meegaf aan de wereld en aan zijn dochter

Mijn moeder was de verstandige. Mijn vader had altijd wilde plannen en nam het liefst iedereen mee op sleeptouw. Zo stond hij erop het gezin mee te nemen tijdens een tour over de wereld voor een bedrijfsfilm. Je moet het leven vieren, vond hij. Maar hij was ook eigenwijs en ongeduldig. De Wubbo die iedereen kent, was altijd positief. Altijd. Dat vond hij heel belangrijk, omdat het past bij de boodschap die hij de wereld wilde meegeven. Het was eigenlijk een nauwkeurig opgebouwd imago en dat heeft hij goed gedaan.

De wereld over

In 2010 verscheen het door Gean geschreven boek 'De zeven levens van Wubbo Ockels'. De vijf keer dat hij bijna dood is geweest, vormden daarvoor de basis. Wubbo werkte enthousiast mee aan het boek. “Uiteraard wilde hij ook dit project grondig aanpakken. ‘Als we mijn zeven levens gaan beschrijven, dan moeten we wel op reis.’ En zo ging ik, ondertussen hoogzwanger, met mijn vader naar Parijs, de VS en België.”

Completer plaatje

De gesprekken die ze onderweg voerden, zijn waardevol voor Gean. “Ik heb veel geleerd over het leven van mijn vader, over de beslissingen die hij nam. In mijn rol als journalist kon ik hem dingen vragen die ik anders nooit zou stellen. Zoals: wilde je eigenlijk wel kinderen? Gelukkig zei hij ‘ja’. Het leuke is dat ik zijn verhalen vaak kon koppelen aan mijn eigen herinneringen. Met als gevolg een veel completer plaatje van mijn eigen jeugd dan ik anders ooit zou krijgen.

Een week in de Poolse kou

In 2013 werd er opnieuw kanker bij Wubbo geconstateerd. Ook hierin geeft hij zich niet zomaar gewonnen. Integendeel. “Doodgaan was geen optie, daar wilde hij niks over horen. Dus probeerde hij álles waarvan hij dacht dat het hem zou kunnen helpen. Niet zomaar. Hij verdiepte zich eerst grondig. Ook toen Wim Hof, ‘The Iceman’, hem benaderde. Wim heeft ontdekt dat hij zijn immuunsysteem kan beïnvloeden door een combinatie van kou en ademhalingstechnieken. Uiteindelijk besloot mijn vader met hem mee te gaan naar Polen, voor een week in de kou. Ik ging mee. Je doet dingen die je normaal niet doet en je helpt elkaar door de moeilijke momenten. En: ik heb het nooit meer koud.

Voor ons

Op 18 mei 2014, om 8 minuten over 11, overlijdt Wubbo Ockels aan de gevolgen van de kanker. Zijn laatste dag heeft hij strak geregisseerd. Gean: “Na een afscheidsbrief voor het AD en wat andere laatste dingen nam hij één voor één afscheid van de mensen die belangrijk voor hem waren. Toen hem dat niet snel genoeg ging, kwam hij de volgende zelfs halen!” Voor zijn afscheid had Wubbo daarentegen niks geregeld. “Er braken hectische weken aan. We organiseerden twee diensten: een voor de publieke persoon die hij was, een voor de mensen die dichtbij hem stonden. Ik ben erg blij met die beslissing. Ik denk dat mijn vader vooral blij zou zijn geweest met de herdenking in de Westerkerk. Die was precies zoals hij het wilde: een feestje met een positieve boodschap. En die andere dienst? Die was puur voor ons.