• Overlijden melden - 088 335 35 35 (24 uur per dag) 
 

Herinneringsproducten

Hoe je iemand gedenkt is voor iedereen anders. De één vindt troost in een mooi gedenkteken, de ander draagt de herinneringen met zich mee in een bijzonder sieraad. Laat je inspireren door onze herinneringsproducten.

 

Kleinkind Marleen liet een tattoo op haar pols zetten voor haar overleden oma

Marleen verloor haar 100-jarige oma en heeft nu ‘liefs oma.’ in haar handschrift op haar pols getatoeëerd. ‘Als ik had geweten hoeveel troost en houvast deze tattoo zou bieden, had ik het eerder gedaan. Ik heb geen dag spijt gehad, ondanks dat ik zelf geen tattoo-type ben. Het voorheen enge schrikbeeld dat een tattoo ‘blijvend en voor altijd is’ is nu juist een prettig idee.’

Marleen: ‘Mijn oma was een bijzondere, trotse vrouw. Ze was niet vies van een beetje aandacht en stond graag in het middelpunt van belangstelling. Ze is 100 jaar geworden, en leefde dan ook echt toe naar deze bijzondere verjaardag. Oma werd geïnterviewd door het Eindhovens Dagblad en de burgermeester kwam ook nog eens langs, trots dat ze was. Ze werd door de gemeente Veldhoven vereerd met een eigen bankje met haar naam erop, deze werd voor het ouderlijk huis van mijn opa geplaatst. Ze heeft nog tot een dag of 10 voordat ze overleed op het bankje gezeten.

Online wensenboek

Ken je ons online wensenboekje al? Je kunt eenvoudig aangeven hoe jouw afscheid eruit moet komen te zien. Je nabestaanden zien dan in een oogopslag welke zaken er moeten worden geregeld.

 Oma’s geheim van oud worden was vooral ‘veel lachen'. 

 Marleen

Lachen, praten en kaarten

Oma en ik hadden een hele speciale band en die werd alleen maar sterker toen ik op mijn tiende twee weken in de zomervakantie bij haar in huis heb gewoond - niet dat dat moest maar dat wilde ik graag- nadat ze van een dunne darmoperatie thuis revalideerde. Ik sliep net als oma beneden in de huiskamer maar dan op de bank, stel dat ze me ’s nachts nodig had. Het was een speciale tijd. Oma leerde mij een beetje koken, hoe ik de vaatwasser aan moest zetten, hoe de wasmachine en droger werkten en tussendoor waren we veel aan het Jokeren (kaarten), praten en lachen.

Oma was een nuchter mens, bekeek het leven altijd positief en was zelden emotioneel. Af en toe nam ze me in vertrouwen over haar verdriet als ze over haar doodgeboren kind sprak, de angst die ze had tijdens de Tweede Wereldoorlog of over het gemis van ‘ons papa’ hoe ze opa liefkozend altijd is blijven noemen, dan zag ik haar waterige ogen. Vlug veranderde ze dan van gespreksonderwerp en lachte ze het weer weg. Dat was volgens oma ook het geheim van oud worden, vooral ‘veel lachen’.

Het gemis

Op 6 oktober 2014 overleed oma, ik had het erg moeilijk in die periode erna. Ik miste haar en dat gevoel van die veilige haven, oma's vertederende lach en luisterende oor. Zelfs haar vraag 'Hoe is het nou in de liefde Marleen, komde gij nou nooit eens een leuke man tegen op da werk van jou" miste ik enorm. Ze was mijn maatje en haar goedkeuring en aanwezigheid bij belangrijke gebeurtenissen was, en is nog steeds, een groot gemis.

 Ik miste haar en dat gevoel van die veilige haven, oma's vertederende lach en luisterende oor. 
Tastbare herinnering

Herinneringen aan een overleden dierbare(n) draag je altijd met je mee. Maar misschien vind je het fijn om ook een tastbare herinnering te hebben? Dat kan in de vorm van een tatoeage, maar ook een herinneringssieraad of urn behoren tot de opties. Kijk in onze webshop voor de mogelijkheden.

Ghana

In april 2015 ben ik in m'n eentje terug gegaan naar Ghana waar ik in 2011 vrijwilligerswerk had gedaan. 2014 was een lastig emotioneel jaar. Naast het overlijden van oma had ik nog twee flinke klappen te verwerken gekregen en dat moest ik allemaal een plekje weten te geven. In Ghana besefte ik dat ik te lang was blijven hangen in het verdriet van het verlies van twee belangrijke personen in mijn leven èn de angst om een derde dierbare te gaan verliezen. Ik zag weer in wat ik allemaal wèl heb en door hoeveel lieve mensen ik nog wel omringd ben. Ik ben met een glimlach en vol energie teruggekeerd naar Nederland en besloot daarna dat ik oma voor altijd ‘in mijn armen wilde sluiten’, in de vorm van een tattoo.

Liefs Oma tattoo op de pols van Marleen 

Onuitwisbare herinnering

Precies dertien maanden (6 november 2015) na haar overlijden heb ik ervoor gekozen om ‘liefs oma.’ in haar eigen handschrift aan de binnenkant van mijn linkerpols te laten zetten (dichtst bij het hart). Dat schreef ze altijd onderaan haar kaartjes die ze mij gaf met bijvoorbeeld verjaardagen. Natuurlijk heb ik eerst nog wel getwijfeld of ik het wel moest doen, het is immers toch voor altijd zichtbaar. Maar ook de vraag over hoe oma er zelf over zou denken hield me bezig. Maar als ik had geweten hoeveel troost en houvast het zou bieden had ik het eerder gedaan. Ik heb geen dag spijt gehad, ondanks dat ik zelf geen tattoo-type ben. Het voorheen enge schrikbeeld dat een tattoo ‘blijvend en voor altijd is’ is nu juist een prettig idee.

 Ze speelde 26 jaar lang zo’n enorme rol in mijn leven dat dat best letterlijk onuitwisbaar mag zijn. 

Aan de ene kant haalt de tattoo bijzondere herinneringen naar boven, zoals de altijd gezellige Sinterklaasavonden die we samen hebben beleefd. Oma hield van dichten en ze was er ook erg goed in. Ik heb ze allemaal bewaard in een map. Als ik er doorheen blader zie ik weer haar vertederende handschrift en dát handschrift draag ik nu met liefde voor altijd bij mij.

En aan de andere kant heb ik het gevoel dat ze op deze manier nog steeds bij me is. Oma heeft 26 jaar zo'n enorme rol gespeeld in mijn leven dat dat best letterlijk onuitwisbaar mag zijn. Als ik ‘Liefs Oma.’ zie staan geeft het mij vaak troost, een soort knipoog van oma. Even die goedkeuring van haar die ik zó mis. Alsof ze mij nog even toespreekt.’

Herinneringsproducten

Hoe je iemand gedenkt is voor iedereen anders. De één vindt troost in een mooi gedenkteken, de ander draagt de herinneringen met zich mee in een bijzonder sieraad. Laat je inspireren door onze herinneringsproducten.