• Overlijden melden - 088 335 35 35 (24 uur per dag) 
 

Verhalenbundel

Hoe je de draad van het leven weer oppakt, is voor iedereen anders. Download onze bundel met verhalen en lees hoe anderen de draad van het leven weer oppakken.

 

‘Na het overlijden van mijn zus en moeder kwam mijn eigen verdriet.’

Oswald verloor kort na elkaar zijn moeder aan Alzheimer en zijn oudste zus Monique aan kanker. Na een tijd van intensieve mantelzorg volgde de donkerste periode uit zijn leven. ‘De ultieme acceptatie moet nog komen en als ik eerlijk ben, denk ik niet dat ik die ooit zal ervaren. Maar ook dat is goed: het is de kunst te accepteren dat je veranderd bent.’

Voor elkaar zorgen

‘Toen Monique ziek werd, wilde ik voor haar zorgen. Dat mijn partner en ik zo dichtbij mochten zijn in haar laatste maanden was heel bijzonder. Ik mocht veel voor haar regelen in het ziekenhuis, maar heb ook gewoon tegenover haar gezeten en met haar besproken hoe afschuwelijk het was dat ze doodging. “Wat wil je nog?” heb ik haar gevraagd. “Waar wil je nog naartoe? Wat wil je je kinderen nog meegeven?” De angel kun je er nooit uithalen, maar het naderende einde bespreekbaar maken, haalde de scherpe randjes er een beetje af. Dat ik voor haar heb mogen zorgen, heeft mij uiteindelijk ook geholpen. We hebben alles voor haar gedaan, niet alleen mijn partner en ik, maar natuurlijk ook haar eigen gezin, mijn andere zus en hun vrienden. Die wetenschap heeft me houvast geboden.’

Online wensenboek

Ken je ons online wensenboekje al? Je kunt eenvoudig aangeven hoe jouw afscheid eruit moet komen te zien. Je nabestaanden zien dan in een oogopslag welke zaken er moeten worden geregeld.

Rouwen is hard werken

‘Ik kon mezelf wegcijferen voor Monique omdat de situatie eindig was, hoe vervelend dat ook klinkt. Daarna kwam mijn eigen proces, waarbij het steeds voelde alsof ik tussen twee eilanden peddelde. Het ene moment dacht ik dat ik klaar was voor het gewone leven, het volgende moment voelde ik: "Ik kan dit helemaal nog niet". Dan moest ik dat hele stuk weer terug: terug naar de rouw. Rouwen is hard werken.’

De nieuwe werkelijkheid

‘Ik heb grip gecreëerd op mijn rouwproces door te schrijven. Het was de enige manier waarop ik aan het verlies kon denken zonder dat mijn leven erdoor bepaald werd. In eerste instantie schreef ik alsof ik in een dagboek schreef, zo kon ik in mijn eigen tempo alles opnieuw herbeleven, laten binnenkomen en trachten een plek te geven.’ Doordat ik zo gedetailleerd beschreef wat er gebeurd was en hoe ik me daarbij voelde, ontstond er al gauw een verhaallijn. Ik wilde het zo echt en puur mogelijk houden, en wegblijven van een geromantiseerd verhaal. Het moest herkenbaar zijn voor mensen die iets soortgelijks doormaken. Door het schrijven van het boek kreeg het verlies een soort van extra dimensie: misschien zou ik er anderen mee kunnen helpen.’
Oswald Verleg

Kunst van het accepteren

‘Op een dag reed ik van mijn werk naar huis op een binnenweg. Ik zag de zon en het landschap en mijn hart maakte een sprongetje: “Kijk nou eens wat prachtig.” Ik voelde me daar meteen rot over en heb echt moeten leren me niet te straffen voor dit soort kleine momenten van geluk. Voor mijn herstel is dat heel belangrijk geweest, maar de ultieme acceptatie moet nog komen. Als ik eerlijk ben, denk ik niet dat ik die ooit zal ervaren. Maar ook dat is goed: het is de kunst te accepteren dat je veranderd bent.’

Bevrijdend

‘Vorig jaar zijn we met Moniques man en onze zus naar Ibiza gegaan, haar lievelingsplek. In eerste instantie had ik gemengde gevoelens want we zaten in het hotel waar zij ieder jaar zat met haar vriendinnen en gingen naar de baai waar zij het liefste kwam. Ik miste haar daar natuurlijk, maar toen ik alles goed in me opnam, kon ik alleen maar denken: hoe fijn is dit voor jou, dat je op deze plek waar je zo graag kwam, voor altijd mag blijven. Het was zo bevrijdend om te weten dat haar as daar deels was uitgestrooid.’

 Hoe fijn is dit voor jou, dat je op deze plek waar je zo graag kwam, voor altijd mag blijven. 

Eigen pad kiezen

‘Wat ik door Moniques dood heb geleerd, is dat je je eigen pad moet kiezen. Laat je niet wijsmaken dat je het na twee maanden een plek moet hebben gegeven, maar ga er ook niet aan voorbij door bijvoorbeeld keihard te werken, als dat niet bij je past. Het gevoel dat overheerst, is dat ik trots ben op wat we voor Monique hebben kunnen doen. We hebben alles in goede banen geleid en hebben samen met haar erkend hoe verschrikkelijk het was dat ze doodging. Ik put er troost uit dat we zo dichtbij hebben mogen zijn in de laatste fase.’

Download de verhalenbundel

Hoe je de draad van het leven weer oppakt, is voor iedereen anders. De één vindt troost in een mooi gedenkteken en praat daarover. De ander houdt herinneringen in stilte levend met een bijzonder erfstuk. Mensen herinneren en rouwen anders, op hun eigen manier. Download onze bundel met verhalen en lees hoe anderen de draad van het leven weer oppakken.

‘Hoe gaat het nu met je?’

Met zijn boek ‘Hoe gaat het nu met je?’ wil Oswald laten zien dat er hoop is. Hier vast een aantal tips van Oswald die je helpen om de draad van het leven weer op te pakken:

  • Laat het verdriet toe.
  • Als je moet zwelgen, zwelg in verdriet. Ga met een deken over je hoofd op de bank liggen.
  • Ben open binnen de relatie die je hebt met iemand. Geef uiting aan je gevoel.
  • Besef je dat als je nu dingen niet doet, je daar later last van kan krijgen.
  • Geef jezelf uitdagingen. Stapjes mogen heel klein zijn, maar dat je een stap moet zetten is duidelijk.
  • Klop aan bij iemand als het rouwen je alleen niet lukt.

Wil je meer lezen, bekijk dan zijn boek.