'Met mijn vingerafdruk sieraad reist mijn vader met me mee.'

De liefde & Maastricht

‘Voor de liefde verhuisde mijn vader 60 jaar geleden naar Eindhoven. Ondanks dat hij daar vele jaren gelukkig met mijn moeder woonde, was zeker dat hij uiteindelijk terug wilde naar zijn geboorteplaats Maastricht. Tijdens mijn jeugd bezochten we er bijna ieder weekend familie. Bij oma logeren, eten bij ooms en tantes, dat soort dingen. Mijn vader was een echte familieman. Hij genoot ervan als we compleet waren.’ Maastricht is ook een deel van Cristels leven. ‘Het voelt als thuiskomen, elke keer als ik er ben. Vroeger namen mijn ouders ons mee en lieten ze ons van alles zien in Maastricht. Naarmate ze ouder werden, werd dat andersom; het werd een dag voor hen. Dat zijn momenten die ik terug beleef als ik er ben.’

De laatste carnaval

De laatste keer dat Cristel samen met haar vader naar Maastricht ging, was vorig jaar januari. Beiden gek van carnaval nodigde Cristel haar vader uit om bij de bekendmaking van de Prins te zijn. ‘Ik ben een papa’s kindje en het is me zo dierbaar dat we dat samen nog hebben gedaan. Hij vond het geweldig, hoe koud het ook was. In de auto terug hebben we wel honderd keer tegen elkaar gezegd hoe leuk het was. Een maand erna overleed hij op 78-jarige leeftijd. We hebben hem uitgestrooid op de St. Pietersberg, de plek waar mijn oma woonde en waar ik vroeger speelde met mijn zus. Nu is hij weer thuis. Als ik een rotdag heb, stap ik in de auto en rijd ik ernaartoe. Als ik daar wandel voel ik mijn vader bij me en dat geeft me kracht.’

Kijk naar wat je hebt

‘Als ik mijn vader om advies vroeg als ik het zwaar had, dan zei hij: ‘Het is heel erg wat je meemaakt, maar het kan altijd erger. Wat er ook gebeurt, zorg dat er momenten zijn waarop je geniet. Kijk naar wat je hebt in plaats van naar wat je niet hebt.’ Zo voel ik dat nu, een jaar later, ook. De herinneringen zijn voor altijd van mij, die neemt niemand me ooit af, hier moet ik het mee doen en dat lukt me ook. Want het leven gaat door, je moet weer gewoon beginnen. De dag nadat je iemand verliest komt de zon weer op.

Samen met mijn man probeerde ik de draad van het leven weer op te pakken door hele praktische dingen te doen. Zo verhuisde mijn moeder naar een seniorenwoning en moest het ouderlijk huis leeg. Zoveel herinneringen gingen er door mijn handen. Ik kwam bijvoorbeeld een bijbeltje tegen uit de diensttijd van mijn vader dat hij blijkbaar al die tijd had bewaard. Ik vond ook zijn Christoffeltje, de heilige van de reiziger. Mijn vader was een reiziger, hij heeft vele landen gezien en had dan altijd zijn Christoffeltje bij zich. Dat Christoffeltje hangt nu op een mooi plekje bij mij thuis. Op deze manier en door het hangertje met zijn vingerafdruk, is hij toch in ons midden. Het hangertje met de vingerafdruk van mijn vader draag ik elke dag. Als ik het vastpak, is het alsof ik hem even aanraak. Zo heb ik mijn vader bij me en daar voel ik me door gesterkt. Als ik nu met mijn gezin op vakantie nieuwe landen bezoek, dan reist hij met me mee.’

Wat een surprise ben jij

‘Dit jaar valt zijn sterfdag tijdens carnaval, die vier ik dus zou je kunnen zeggen, want hij zou niet willen dat ik het zou overslaan. Ik weet zeker dat ie gezegd zou hebben: ‘Drink in iedere kroeg een biertje op mij.’ Zoveel liedjes gaan me aan hem doen denken. Maar Mie sjoenste kedooke van Benny Nijman heeft een bijzonder plekje in mijn hart. Dat zongen we altijd naar elkaar. En als ik het dit jaar hoor, dan zing ik het uit volle borst mee.’