‘Opa’s hondje Sam kreeg een nieuw huisje.’

‘Sam is een echte allemansvriend. Iedereen is dol op hem. Maar dat kon ook niet anders met zo’n fantastische baas als Alex. Zo mooi om te zien hoe bijzonder hun band was’, vertelt de buurvrouw. ‘Iedereen in de buurt kende ze wel. Velen maakten een kort praatje, Sam kreeg altijd een aai of knuffel.' De familie van Alex woonde echter niet in de buurt, ze zagen elkaar niet zoveel. Veel te weinig eigenlijk.

Alleen maar liefde

Tijdens hun dagelijkse wandeling in het park werd Alex onverwachts getroffen door een hersenbloeding. ‘Ik was onderweg naar de bakker toen ik in de verte mensen in paniek rond zag lopen. Ik fietste erop af en schrok toen ik zag dat het om Alex ging.’ Ondanks de paniek van de voorbijgangers lag daar Sam, zo rustig met zijn kop op de buik van zijn baas, alsof hij aangaf: ‘Ik blijf bij je en waak over je. Alles komt goed’.

De ambulance was door een voorbijganger gebeld en in de verte al te horen. ‘Het komt goed Alex, hou vol. Ik neem Sam mee naar huis totdat je weer beter bent’, sprak de buurvrouw tegen Alex. ‘Als ik eraan terug denk schieten de tranen weer in mijn ogen. De intense piepen van Sam om Alex. Het is alsof hij wist dat Alex een paar uur na zijn beroerte zou komen te overlijden.’

En Sam?

De buurvrouw had tijdelijk de zorg tot de uitvaart op zich genomen. ‘Wat is het toch een lieverd en wat mist hij Alex vreselijk. Ik zou hem zo graag in ons gezin opnemen, maar met 3 katten en een andere hond is niet eerlijk tegenover Sam. Hij is gewend alle aandacht te krijgen en dat kunnen wij hem niet geven.’

Tijdens het gesprek met de familie van Alex stelde Joy van DELA voor dat Sam ook bij de uitvaart kon zijn. ‘Wat fantastisch dat dit geregeld kon worden. Hij was tenslotte opa’s allergrootste vriend. Natuurlijk moest hij daarbij zijn!’ Maar wat moest er na de uitvaart met Sam gebeuren? Opa had geen uitvaartwensen vastgelegd en daarbij ook niet gedacht aan wat er met Sam zou moeten gebeuren. Het kon toch niet zo zijn dat de beste vriend van opa naar het asiel zou moeten? Hij was alweer negen jaar oud, je weet niet of hij dan nog opgenomen zou gaan worden bij een nieuw liefhebbend gezin. Door goed door te vragen kwam Joy van DELA erachter dat het achternichtje, Lisa uit België, op een grote boerderij woonde samen met haar gezin. Lisa was dol op opa Alex. ‘Opa Alex heeft mij altijd geleerd te genieten van de kleine dingen in het leven, dat deze veel belangrijker zijn dan grote luxe zaken.’

De tijd vliegt voorbij

‘Het overlijden van opa Alex heeft mij doen beseffen dat we niet alleen moet haasten en jagen, maar dat tijd nemen voor mensen die je liefhebt heel belangrijk is. Ik gaf altijd aan dat ik binnenkort langs zou komen, nu kan dat niet meer’, zei Lisa met een snik in haar stem.

‘Van Sam genieten wij elke dag. Elke ochtend staat hij naast mijn bed, zoals hij dat ook bij opa deed. Hij herinnert mij daarmee aan de woorden van opa: ‘Geniet van de kleine dingen en van elkaar.’ Dit heeft mij doen beseffen dat ik ook meer wil genieten van mijn ouders en vrienden. Ik geef nu minimaal een keer per jaar een tuinfeest om de tijd samen te vieren, ook samen met Sam, want hij hoort er helemaal bij!’