Inspiratiegids uitvaart
Op pagina 3 van onze inspiratiegids vind je meer originele ideeën voor kisten. Download de inspiratiegids en raak geïnspireerd.
'We hebben een eenvoudige kist mooi beschilderd.'
Margriet en Joep ontmoetten elkaar, op de ijsbaan in Amersfoort. Al 52 jaar waren ze samen toen Margriet onverwacht overleed. Joep: ‘Ik kan me snel opwinden, maar zij was nuchter, ze gaf me rust. Dat mis ik. Ik mis dat ze er niet meer is. Het is stil in huis en alles wat hier is doet me denken aan haar. Je kunt niets meer delen. Verdorie denk ik af en toe. Waarom? Maar zo gaat het in het leven. Het afscheid was een mooie dag, zoals we het aan tafel bedacht hadden.’
Met een lach
'Dokter, ik kom af en toe wat adem tekort', zei mijn vrouw tegen de arts in het ziekenhuis in Ede, waar zij een week later een nieuwe heup zou krijgen. De arts verwees ons door naar de longarts. Longkanker concludeerde hij op vrijdag. Op maandag lag ze al aan de eerste chemo kuur. Op dag twee van de tweede kuur ging het mis; een dikke, pijnlijke arm wees waarschijnlijk op een bacteriële infectie. Ik ging, nog van niets wetend, die avond koffie drinken. Mijn vrouw was net van zaal weggereden naar de intensive care. De zuster vertelde dat mijn vrouw vreselijk ziek was. Ze kon op de zaal niet meer behandeld worden. Het was zo ernstig dat het verstandig was de kinderen te bellen. ’s Avonds hebben we nog een kwartiertje met haar op intensive care gesproken voordat ze in diepe slaap gebracht werd om haar rust te geven en beter te kunnen behandelen. ‘Nou mam tot morgen!’, zeiden we voordat we de kamer verlieten. Ze lachte nog. Ze is in diepe slaap geraakt en niet meer wakker geworden. Met de zelfde lach op haar gezicht is ze de volgende middag gestorven.
Zoals ze wilde
Na haar overlijden zijn we ’s avond naar huis gegaan. De volgende dag was de hele familie samen bij ons thuis. Samen met de kinderen hebben we het afscheid vormgegeven. Niels, de uitvaartverzorger, heeft ons daarbij heel terughoudend en professioneel geholpen. Er zijn natuurlijk altijd dingen waar je zelf niet aan denkt. Naar aanleiding van andere uitvaarten hadden we wel een idee hoe Margriet het zou willen. Eenvoudig, geen poespas. Aan tafel heeft Niels met ons de mogelijkheden besproken; de kaart, de locatie, de tijden, enzovoort. Op zondag zijn we met de kist aan de slag gegaan. Ze vond het onzin om met haar mooiste kleren in de kist te liggen. Ze wilde de kist zo snel mogelijk gesloten hebben. Alleen de kinderen en ik mochten haar zien. Dat had ze wel eens verteld. "Dood is dood, klaar is klaar," zei ze. "Doe mij maar een kartonnen doos." Helaas kon dit vanwege het cremeren niet. Vandaar is er gekozen voor een eenvoudige kist die door de kleinkinderen is versierd. Een plaatje, echt waar. Het was een prachtige dag om dit te doen. Een stralende zon, de tuindeuren open, de familie over de vloer. Ontzettend verdrietig, maar ook heel gezellig eigenlijk. Hoe vaak ben je nou met z’n allen bij elkaar? Het mooie van de ellende is, dat we als familie nóg meer naar elkaar toe zijn gegroeid. "Verdorie Margriet, was je er maar bij." Dat heb ik die dagen vaak gedacht.'
Stokrozenzaad
We hebben lang gezocht naar een mooie plek voor het afscheid. Uiteindelijk vonden we een prachtige theetuin met een glazen kas. De plek wordt ook wel gebruikt voor feesten en partijen. Mijn vrouw was gek op tuinieren. De kist stond voor de kas, onder een grote open partytent. Haar gereedschap en tuinschoentjes eronder. In het mandje dat ze gebruikte voor het onkruid, hebben we een groot veldboeket laten maken en bij iedere uitnodiging hebben we stokrozenzaad in de enveloppe gedaan, om ter herinnering aan haar uit te kunnen strooien. Na het afscheid zijn we met een klein gezelschap naar het crematorium gegaan. Onze oudste kleindochter heeft samen met haar moeder en een vriend een lied gespeeld op de gitaar, zoals eerder in de theetuin. Daarna hebben we haar achter gelaten. Het was een mooie dag, een afscheid zoals we het aan tafel bedacht hadden. Ik denk dat Margriet het fijn had gevonden.
Gedag gezegd
Margriet was niet bang voor de dood. "Als ik er niet meer ben, is dat voor jullie een probleem. Niet voor mij. Ik heb een mooi leven gehad", lachte ze weleens. Niet lang voor ze overleed, hadden we al afscheid moeten nemen van een goede vriendin. Een eenvoudige en intieme uitvaart. "Zo zou ik het ook wel willen", zei ze daarna. Die vriendin was plotseling overleden, zomaar omgevallen. Ook dat leek Margriet een fijn idee. Uiteindelijk is dat ook gebeurd; ze is doodgegaan zoals ze dat wilde. Daar ben ik blij om, maar het blijft bizar. Ik heb niet eens afscheid van haar genomen. Ik heb haar nooit écht gedag gezegd. Alleen gezwaaid vanaf het voeteneind van haar bed. "Tot morgen!". Ik dacht dat ik haar gewoon weer terug zou zien.'
Download onze verhalenbundel
Heb jij al eens nagedacht over jouw afscheid? En weten je geliefden hoe je dat wilt doen? Maak je wensen kenbaar. Bespreek ze. Hoe moeilijk dat misschien ook is. Wil je meer inspiratie over uitvaarten? Download onze bundel met verhalen over afscheid nemen in allerlei vormen. Groots en uitbundig of juist eenvoudig en intiem. Of helemaal anders, op een eigen, persoonlijke manier.